Fairtrade


26 juni 1976: opening van de eerste Wereldwinkel in Halle “De Rooie Tichel” Maasdal Essenbeek.

Verhuisde in 1978 naar “De Klaproos” Sint-Rochusstraat en in 1981 naar de pastorie Kerkstraat 17 en

naar het portaal van de Don Boscokerk te Buizingen.

Beide verkooppunten verhuizen naar het “Buurthuis Ommekaar” bij de opening er van, eerst in de

Kerchovestraat 48 in 1990 en sinds 2002 in Hoogveld.

In 1999 kwam er een locatie bij: een nieuwe opening van de Wereldwinkel in de Kerchovestraat 134

eveneens te Buizingen.

In het najaar 2013, verhuisde deze Wereldwinkel naar de Ninoofsesteenweg in het centrum van Halle.


De ‘fairste kerk van Vlaanderen' staat in Buizingen !


De Don Boscokerk uit Buizingen is voor een jaar de ‘Fairste Kerk van Vlaanderen'.

Ook de kerkgemeenschap gaat mee in de groene gedachte, eerlijke koffie incluis.



Bij de Ecokerk-prijs hoort een kleine receptie.

Mét fairtradewijn, uiteraard.




Bron: NRV/Ecokerk


De winnende parochianen van de Don Boscokerk in Buizingen. Foto: Leo De Bock


Een korte mail van Jean-Luc De Bodt met de vraag: “Is dit niet iets voor onze parochiegemeenschap?” bracht ons ertoe om deel te nemen aan de wedstrijd “Fairste kerk van Vlaanderen”.

Ik nam contact op met Sophie, van Ecokerk, en vroeg welke de stappen er nodig waren om deel te nemen.

We kregen een bundel met vragen hoe wij fair trade producten gebruiken in onze parochiegemeenschap, hoeveel wijn drinken we ongeveer per jaar? Welke fair trade producten gebruiken we allemaal, thee, koffie, versnaperingen, wijn, fruitsap... Wanneer en waar gebruiken we deze producten, doen we nog mee aan andere activiteiten rond ecologie?

Het opsommen kon beginnen...

En na het klassieke opsommen van hoeveelheden en producten bleek ook dat we toch meer doen dan we soms zelf denken, want het blijft niet enkel bij het gebruik van faire trade producten, ons inzetten voor het klimaat is ook een item dat jaarlijks naar voor komt. Denken we maar terug aan de viering rond Sing for the climate, de omhaling voor Bos +, onze inzet om vorig jaar tijdens de vastenperiode minder papier te verbruiken en de helft van de misboekjes af te drukken zodat we met 2 konden lezen, onze oproep om met de fiets of te voet naar een viering te komen, de inzet van vele kerkgangers in de Wereldwinkel, catechisten die jongeren trachten warm te maken voor ecologie, fair trade, de blijvende aandacht van Jean-Luc op de website voor de wereldwinkel... en misschien kan u zelf nog wel een aantal dingen aanvullen.

En toen was er de eerste uitreiking van de titel “Fairste Kerk van Vlaanderen” op zaterdag 13 oktober; om 17.00 uur werden we verwacht in de Sint Paulus kerk te Gent, een prachtige kerk (beschermd monument) kort bij het Sint-Pieters Station in Gent.

Samen met Bart en Nancy en mijn echtgenoot Luc trokken we richting Gent, zonder enig idee wat we hiervan mochten verwachten. Hoeveel parochies zich ingeschreven hadden voor deze wedstrijd wisten we niet, zou er veel volk zijn, ... allemaal vraagtekens.

We werden ontvangen door de mensen van de Sint Paulus kerk en Sophie, verantwoordelijke Coördinator Ecokerk, Zorg voor de schepping, Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede.

Na een woordje van Monseigneur Van Looy bracht Sophie er even de spanning in om ons dan te laten genieten van de volgende woorden:

" En de winnaar is..... ”De Don Boscoparochie uit Buizingen.”

Met enige fierheid mogen we 1 jaar deze titel dragen, uitdragen en ervoor zorgen dat niet enkel onze woorden ertoe doen maar vooral ook onze daden.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ECOLOGISCHE PAROCHIE

 

We proberen ons toch met de parochie te engageren om zo ecologisch mogelijk

in “de maatschappij” te staan.

Daarom hebben we al een eenmalige actie gedaan voor Bosplus.

Dit bracht 300 € op via een omhaling in de viering van september rond ecologie.

 

BOSPLUS  www.bosplus.be

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


MET GOD EN KLEIN PIERKE


Alle ingrediënten waren aanwezig opdat het 23 september 2012 een grijze zondag zou worden. De zon scheen niet, het regende niet. Het was niet warm, het was niet koud. Er was zelfs geen wind. Tot overmaat van gewoonheid, zelfs de zondagochtendcroissant smaakte gewoon. Op straat weinig of geen beweging. Auto's sliepen nog. Enfin, er scheen die zondagvoormiddag niets interessant aan de hand. Ik trok dus maar uit verveling naar de Don Boscokerk.

Ik was nog niet binnen en toch hoorde ik al stemmen... het klonk als muziek in de oren. Binnen kreeg ik een warm onthaal van Mieke. Vooraan stond het Suma Kantatykoor te swingen en te zingen. En waarom waren die helemaal in het groen gekleed?

Ineens werd het koor het zwijgen opgelegd door Nancy... want ze vond dat het tijd was om de mis te beginnen. Spijtig dat het met het koor gedaan was. Maar de sfeer ging er niet uit want de voorganger vertelde dat we gingen vieren dat de aarde een plaats is waar het goed leven is voor iedereen. Maar de klimaatproblemen worden groter, bossen verdwijnen massaal... en hierdoor zouden dit jaar alleen al 300.000 mensen sterven. Nancy deed daarom een oproep dat we ons zouden aansluiten bij de velen die daartegen iets ondernemen. Zo begon de viering. We mochten het direct zingen met het lied "Herschep ons hart, heradem ons verstand, dat wij elkaar behoeden en doen leven...". Hiermee was de trend gezet.


Heel de viering was een oproep en een uitbeelding om hier solidair mee in de "sing for the climate" stoet te stappen. Toen de kinderen van hun nevenviering terugkwamen met een droomdorp, met zelfs twee zonnen, dat ze op een metersgrote affiche hadden geschilderd... kon het niet anders of de volwassenen konden niet onder doen. Naar het einde toe stond Danny op een hoge ladder met de camera al in aanslag. Iedereen was in de stemming voor het slotevenement. Eerst kwamen de kinderen naar voor dan kwam het koor zingend aansluitend, gevolgd in de volgorde van jong naar oud... tot heel het verzamelde kerkvolk vooraan op het podium stond en daar als uit één stem het Klimaatlied zong. Nancy kreeg er niet genoeg van en deed het ons allemaal niet één keer maar twee keer doen. Met God en klein Pierke inbegrepen overschreden we net de kaap van 100 zingers. Zo had Marijke geteld.

Toen ik terug de kerk uit kwam ging ik gezegend naar huis. En ook al scheen de zon ook toen nog niet... ik voelde ze stralen, vanbinnen. De woorden uit de zending brandden nog in mijn rug: "Moge de wereld van morgen herbergzamer zijn dan vandaag, meer van eerbied en vrede vervuld dan gisteren, meer opgestaan uit armoede en onrecht dan toen ik vanochtend wakker werd".

Dank je, al die mensen van Don Bosco die er ons elke zondag aan herinneren dat... we need to build a better future and we need to start right now... zoals jullie zongen. Mag ik dat zinnetje vrij vertalen: dat we het allemaal zo broodnodig hebben te mogen geloven dat een betere wereld echt mogelijk is en dat we het nog meer nodig hebben dat wij elkaar steunen om daar, hier en nu, meteen direct werk van te maken. Toen ik thuis kwam schoot mij deze vraag te binnen: wat zou er van een dorp geworden als er op zondagmorgen niemand die kerk zou zijn ingestapt? Waar zouden kinderen dan hun ouders nog horen en zien zingen van 'a better, a greener, a cleaner... world'?